10-1-17 t/m 12-1-17

Dinsdag 10-01-17:

Zo… laatste volledige dagje in dit mooie Afrikaanse landje. Vandaag stond er dan ook niet zoveel op de planning. Vanochtend eerst gestart met een ontbijtje en daarna nog even naar de stad Bulawayo geweest. Hier nog even wat laatste dingetjes gehaald voor mijn vlucht en nog even afscheid genomen van mensen die ik hier heb leren kennen.

Ondertussen waren we dan ook alweer een paar uurtjes verder en was het al 11.00u voordat we terug waren op Chipangali. Vandaag toch nog wel maar even wat animal time voor mij gezien dit een van mijn laatste is hier. Daarna was het alweer lunch tijd dus maar weer gemeld bij het huis van de Wilsons waar we zoals iedere middag samen lunchen. Na de lunch dan toch maar vast wat aanstalten gemaakt met pakken van mijn koffers voor zover dit ging. Dit voelde eigenlijk toch wel een beetje raar want dan besef je toch wel dat dit je laatste dagen zijn. Mijn camera toch maar even aan de kant gelaten want deze wilde ik toch nog even gebruiken om mijn laatste foto’s te maken hier.

Later op de middag dan ook nog maar even mijn laatste verhalen online gezet vanuit Zimbabwe want de verhalen die nu gaan komen zijn dan ook weer vanuit het (waarschijnlijk) koude Nederland. Ondertussen was het alweer 17.00u geweest dus toch maar even mijn laatste douche hier genomen want dat is en blijft toch wel lekker in dit warme landje, zelfs als je dagje vrij hebt gehad. Daarna weer lunch time de laatste bij de Wilsons met de hele bende. Maar volgens mij wilde de regen mij vast waarschuwen voor het slechte weer in Nederland want dit kwam er met bakken uit, op een gegeven moment stond ik letterlijk (op sommige plaatsen dan) tot mijn enkels in het water hmm… oke nou goed dan maar even laten drogen voor dat dit mijn koffer in gaat.

Het hield niet op met regenen maar we besloten toch maar een film te gaan kijken met z’n alle dus toch maar weer switchen van locatie en weer lekker nat worden… achja… als ik dan terug ben dan ben ik alvast aan de regen gewent haha.

Ondertussen was het alweer 22.00u en kon ook mijn laatste nacht hier gaan beginnen. Dat ga ik toch wel missen ’s avonds en ’s nachts dat gebrul van die leeuwen. Wauw wat gaf dat toch een geweldig Afrikaans gevoel!

Zo… mijn laatste verhaal hier is ook een fijn dus… tot donderdag in het koude Nederland!

Groeten,

Freek

Woensdag 11-01-17:

Vandaag is vertrek dag… vanmorgen eerst nog met z’n alle een ontbijtje gehad en daarna de koffers gesloten en ready. Gelukkig bleek ik wat later te mogen vertrekken omdat mijn vlucht pas laat in de middag vertrok, lucky me. Dus nog maar wat rond gelopen over het park en wat tijd gespendeerd met de dieren. Wauw… wat ga ik dit toch wel missen zeg!

Ondertussen was het alweer pauze tijd en aan het einde van de pauze dan ook nog afscheid moeten nemen van Marcy. Zij had de vroege vlucht van 12.50u en ik de laatte vlucht van 16.40u vandaar dat ik ook later vertrok. Vandaag dus 2 vrijwilligers minder, maar dat moeten ze vast aankunnen! Iedereen is na tea time weer aan het werk gegaan en ik ben even terug gegaan naar mijn hutje. Zo… hier een daar nog een foto en video als laatste aandenken en dan ook deze toch maar echt opbergen. Heb ik dan nu echt alles gepakt?! Alles 3x gecheckt maar ik mis niks zover ik zie dus het zal wel, mooi!

12.00u de laatste lunch voor mijn verblijf in Zimbabwe. Hier was ik toch wel even blij mee gezien ik anders niks meer te eten kreeg tot aan mijn eerste vlucht. Dus… even een goede bodem gelegd zodat we er weer een paar uurtjes tegen aan kunnen. Na de lunch dan ook niet meer veel gedaan maar vooral genoten van mijn laatste uurtjes en terug denken aan de schitterende momenten die ik hier heb mogen beleven en de vele mensen met verschillende nationaliteiten die ik heb mogen ontmoeten tijdens mijn reis.

Om 15.15u was het dan toch echt zover… van iedereen afscheid moeten nemen, helaas. Het was toch een beetje raar want het zijn toch mensen die je hebt leren kennen en waar je 3 weken mee hebt opgetrokken en een mooie tijd mee hebt beleefd. Maar goed… ook dat hoort er helaas bij dus toch maar de auto ingestapt en op naar het vliegveld. Gezien er op het vliegveld maar 2 vluchten per dag komen was het dan ook niet druk om in te checken, douane, security etc etc, dat was dus wel fijn. Daarna zei Talana mij dan ook definitief dag en vanaf dat moment stond ik er weer alleen voor op naar Nederland.

12-01-17 ook maar meteen er achter plakken want dit was dan de dag dat ik zou aankomen in Nederland. Alle vluchten zijn dan ook goed verlopen en om 10.50u zette ik dan ook weer mijn eerste stappen op Nederlandse bodem. Daar stonde pap mam en oma mij op te wachten. Gelukkig had ik tijdens mijn nacht vlucht voldoende geslapen zodat ik dan nu ook energie genoeg had om mijn verhalen te vertellen. Waarschijnlijk zal ik dat de komende dagen nog vaak moeten doen maar dat is echt geen straf haha.

Zo… de foto’s zijn nu dan ook echt onderweg naar blog. Ik hoop dat jullie net zo genoten hebben van mijn verhalen als dat ik genoten heb van mijn reis. Ik weet dat de mensen van Chipangali dit dan ook (waarschijnlijk) niet zullen lezen maar toch dank voor deze geweldige tijd! Natuurlijk ook dank aan Travel Active welke mij hebben geholpen deze reis mogelijk te maken!

Wellicht dat ik nu de smaak te pakken heb en wie weet tot een volgende reis haha!

Groeten,

Freek

3-1-17 t/m 09-1-17

Dinsdag 3-1-17:

Vandaag weer een lekker ontbijtje gehad zoals elke morgen. Dat ga ik toch wel missen hier dat je het elke morgen voorgeschoteld krijgt, kan het thuis wellicht eens lief vragen… pap mam…? Haha :p. Na het ontbijt weer aan de slag met de baby’s. Dit stelt niet meer zoveel voor nu dus hier zijn we dan ook zo mee klaar. Daarna nog even het keukentje schoon gemaakt. Maar ondertussen… daar komt Talana binnen vallen… roep iedereen voor het shoppen we moeten nu gaan ik ben al laat blablabla. Ook goeiemorgen Talana…! Dus ik de rest maar geroepen voor degene die dan naar de stad wilden. Onderweg heb ik trouwens wel live gezien hoe je de politie hier kunt omkopen… geef ze een fles ijskoud water en je kunt zo doorrijden zonder problemen.

Zo… daar zijn we dan…Bulawayo. Even wat snoepjes en wat drinken gescoord voor de busreis van morgen want ik denk zo dat ze niks hebben en dan is 6u in de bus reizen wel lang. Rond 11.30u waren we dan ook weer terug en toen hadden we even een half uurtje voor ons zelf, even lekker niks op bed. Om 12.00u weer aangeschoven voor de lunch en dat ging er wel weer in.

Na de lunch zijn we eigenlijk de hele middag bezig geweest met 1 ding… chips opruimen. Chips opruimen hoor ik iedereen al denken? Ja dat ja, sommige dieren hier lusten ook wel lekker wat chippies zoals de kippen bijv. Maar er was ondertussen zoveel dat er moest worden opgeruimd. Dus een gat gemaakt van 3m diep, alle rommel erin, een vuurtje erbij wat zand erover en branden maar. Tsja… zo gaat dat hier in Afrika.

Ondertussen was het alweer iets na 16.00u en dat betekende animal time. Rond de klok van 17.00u alles klaar en toen keek ik toch wel even uit naar een lekker douche! Om 18.30u weer kunnen aanschuiven voor het diner en toen was ook deze dag weer voorbij. De dagen gaan hier ontzettend snel zeg voor ik het weet ben ik alweer thuis! Maar voor nu… toch nog maar eventjes genieten mijn laatste weekje.

Wat de avond nog mag brengen dat zien we wel weer maar hier is altijd wel wat te beleven dus dat gaat zeker goedkomen haha.

Groetjes!

Freek

Woensdag 4-1-17:

Zo… vandaag de dag van het vertrek naar de Falls! Maar voor ik daar aan toe ben eerst toch wel even iets anders. Gisteren na het diner nog even wat tijd doorgebracht met Pookie een van de Nightapes samen met wat andere mensen hier. Op een gegeven moment horen we Mickayla schreeuwen… aaaaaahhhhhh een slang!! Dus meteen overal paniek paniek paniek. Maar ja… wat bleek nou… het was een cobra! Deze zal je maar op bezoek krijgen in je achtertuin. Dus Kevin en Ryan met een geweer en zaklamp naar buiten want door deze slang moet je toch niet gebeten worden want dan weet ik nog zo net niet of je het kan na vertellen. Helaas niks gevonden dus Kevin was een beetje heel erg kwaad haha.

Ze kwamen er trouwens gister ook achter dat het morgen mijn verjaardag was dus dat wilden ze hier toch vieren haha. Dus gezellig met Nicole Maud Justine Cooper Ryan en ik wat drankjes gedaan en dat wel echt gezellig! Thanks guys voor de gezellige avond :). Helaas was de regen het niet mee eens dus kwam dan ook met bakken uit de hemel vallen met wat onweer en bliksem. Voor we het wisten zaten we dan ook voor de verandering weer eens zonder stroom… Gelukkig had ik mijn zaklamp bij me en daar was dan ik ook wel blij mee. Deze was zo goed dat deze dan ook fungeerde als lamp voor de hele groep haha. Uiteindelijk was het dan gelukkig maar een uurtje en toen hadden we weer stroom dus toen toch maar het bedje opgezocht.

Zo op naar vandaag dan... Gisteren wel alvast de spullen gepakt dus dat maakte deze morgen wel een stuk relaxter haha. In de ochtend weer een lekker ontbijtje gehad en daarna weer voor een paar uurtjes aan het werk. Eerst weer de babydieren en daarna moest ik een slaapplaats maken in het eenden verblijf. In deze warmte was de pauze dan ook welkom. Na de pauze nog even in het eenden verblijf verder en daarna was het dan animal time. Maar voor mij vandaag even niet. Even een douche genomen en de laatste spulletjes gepakt en toen was het lunch time. Heujj aanvalluhh!! Toch maar even een goede lunch nemen want de komende 6u kreeg ik zowiezo niks meer.

Zo… 13.15u het moment van de waarheid, ready voor vertrek naar de bushalte. Om 13.45u dan aangekomen in de stad bij de bushalte en met een kleine vertraging vertrok de bus om 14.45u richting de Falls. Na de 6u lange reis kwamen we dan om 20.45u aan in de Falls en daar stond onze taxi netjes te wachten. John, onze privé taxi, vroeg nog of we wat wilde eten. Dus… even de KFC binnen wat bestellen en meenemen op naar de backpackers lodge.

Na 20 in aangekomen en toen mijn kamer mogen bezichtigen. Het zijn 4 muren met een rieten dak en ik denk zo 4x4m en er staan 6 bedden in… lekker knus dus… maar goed het zijn maar 3 nachtjes. Aangezien ik echt wel moe ben na de reis ga ik dus lekker mijn bedje opzoeken pff… goodnight!

Groetjes,

Freek

Donderdag 5-1-16:

Activiteiten dag 1 in de Vic Falls. Zo… dat is eens op een andere manier je verjaardag vieren. Om 6.00u lokale tijd ging mijn wekker al want om 6.50u zou ik worden opgehaald voor mijn full day Chobe in Botswana (dit is een hele dag safari). Dus deze jongen stond netjes om 6.50u bij de poort te wachten om opgehaald te worden. Na 20 min te laat te zijn werd ik dan eindelijk opgehaald. Daarna nog andere medereizigers opgehaald (2 Amerikanen en 2 Britten welke uit Australië kwamen) en daarna op naar de Botswaanse grens.

Rond 8.30u kwamen we dan ook aan bij de grens, even de paspoorten checken en stempelen en toen… Welcome to Botswana! :). Toen was het zo’n half uurtje rijden tot ons start punt. Rond de klok van 9.15u kwamen we dan ook daar aan. Even zitten en toen konden we al instappen voor onze boot cruise deze morgen. Hier heb ik dan ook veel mooie gezien een mooi landschap, mooi dieren en uiteraard ook nieuwe mensen leren kennen. Dit beviel me dus wel haha. Hier zaten trouwens o.a. krokodillen, nijlpaarden, diverse vogelsoorten in het water en we zagen zelfs een gevecht tussen nijlpaarden. Dit was wel echt geweldig om te zien, zelfs ons gids had dit nog nooit gezien en stond met zijn video camera in de hand dus we hadden wel echt geluk haha. Na de cruise van 3 uurtjes over de Zambezi rivier was het alweer lunch tijd.

Lunch tijd…? Dit was geen lunch maar gewoon een 3-gange menu met onbeperkt eten :D. Na dit heerlijke buffet zijn we dan ook gestart met onze safari tocht over het land. Ook dit was weer een hele beleving om te zien! Olifanten, nijlpaarden, impala’s, waterbok, diverse vogelsoorten, giraffes, zebra’s, koedoes, Buffalo ‘s . het was geweldig! Ohja… 1 min puntje… ofja het was wel funny… een andere safari buggy haalde ons in en had volgens mij een olifant over het hoofd gezien, vraag me niet hoe je zoiets groots kunt missen maar goed… het was dus bijna een ongelukje auto vs. Olifant maar het ging net goed haha.

Uiteindelijk rond de klok van 16.30u weer terug bij de grens van Botswana. Eerst weer stempelen en toen door naar de volgende post… Zimbabwe grens. Daar moest ik dan alleen even een nieuw visum aanvragen maar dat ging allemaal goed, na een half uur wachten dan. De immigratiedienst en douane zijn hier net zo langzaam als in Nederland…zucht. Rond 17.45u werd ik dan weer netjes voor de lodge gedropt en dat was mijn dagje Botswana.

’s Avonds nog naar een typische Afrikaanse eet gelegenheid geweest in de Vic Falls en wat ik daar het gegeten…krokodil, impala, buffalo… oke klinkt allemaal raar ik weet het maar het smaakte eigenlijk best goed haha. Rond de klok van 21.00u John weer gebeld of hij me kon ophalen en toen lekker terug naar de backpackers lodge. Even de social media bijwerken van die dag want dat was wel even nodig, mijn telefoon hield niet meer op en daarna lekker het bed in op naar dag 2!

Dus… will be continued!

Groeten,

Freek

Vrijdag 6-1-16:

Daar zijn we weer voor dag 2 van mijn activiteiten in de Vic Falls. Eens zien wat staat er vandaag op de planning… ohja… een helikopter vlucht boven de waterval en dan nog de Gorge Swing oh yeah!

Maar voor we hier dan naar toe kunnen zal ik toch maar eerst even netjes mijn activiteiten betalen haha. Ik kan je wel vertellen… als je naar de Vic Falls wilt dan neem maar een grote zak geld mee want alles is hier godsgruwelijk duur. Maar goed… John heeft me dus om 8.30u opgehaald en zijn we maar eerst gaan betalen. Dit was uiteraard snel gedaan en ik was dan ook weer zo terug bij de logde. Dit moest ook wel want om 9.15u zouden we worden opgehaald voor onze helikopter vlucht.

Dus weer netjes om 9.15u wachten bij de poort. Charnette had ook de helikopter vlucht dus maar even afgesproken wat de planning was voor vandaag zodat we iets wisten en we zouden ook naar de vlucht het park ingaan voor watervallen. Dus netjes opgehaald en gebracht naar de locatie, en toen kregen we eigenlijk een 2^de optie aangeboden. We zouden eerst een vlucht van 12-13 min hebben boven de watervallen maar we konden ook 25 min gaan en dan ook boven het dierenpark vliegen, dit was natuurlijk wel weer duurder. Hmm… denk denk denk maar we vonden het allebei wel leuk om toch de 25 min te doen dus de vlucht omgegooid. Achteraf ben ik hier ook blij om want 12-13 min was wel erg kort en nu heb ik ook veel meer gezien dus dit was het zeker waard!

Na de vlucht zoals gezegd even het park in gegaan want we hadden maar een uurtje want om 12.10u had ik mijn gorge swing. Ik had John ondertussen al gebeld om mijn pick up bij de lodge te annuleren omdat ik al in het park was, bleek achteraf niet te zijn gebeurd maar goed het werd opgelost. Ik heb mij netjes gemeld en toen zijn we met een groepje naar de klif gelopen voor de swing.

En daar sta je dan mooi te kijken op 120m hoogte hahaha. Ach… viel wel mee eigenlijk. Alles vast gemaakt en bijna klaar. En daar komtie… natuurlijk even met een lachend gezicht vragen mag ik al?! :D en dan 5..4..3..2..1..Go! en dan niet meer nadenken maar gewoon springen. En voor ik wist was ik al onder en had een lekker swing boven de Zambezi rivier. Wauw! Wat was dit een geweldige ervaring. Eenmaal terug boven aangekomen stonden er 2 andere meiden te wachten want die waren na mij en die waren volgens mij wat gespannen want die vroegen al meteen van en..en..en… hoe was het? Was het eng? Blablabla hahaha was wel leuk. Als het kon had ik het zo nog een keer gedaan :D.

Toen ik terug was aangekomen bij het restaurantje daar toch maar even wat gegeten want het was ondertussen al 13.00u geweest dus had toch wel wat trek. Uiteraard had je daar ook een schitterend uitzicht over de rivier en de diverse activiteiten daar.

Na het etentje zijn Charnette en ik terug gelopen richting stadje en daar wilde Charnette nog even een Afrikaans shopping centre binnen. Oke geen probleem dus uit nieuwsgierigheid ook even mee gelopen dit was wel leuk maar o zo duur zeg!. Daarna verder gelopen richting de backpackers lodge. Hier vind je trouwens overal wel van die verkopers op de iedere hoek van de straat, op een gegeven moment had ik wel zoiets van… oke en nu mag je wel iemand anders gaan lastig vallen. Maar goed… dat is Vic Falls dus toch maar blijven lachen en doorlopen kijken of ik ze zo kwijtraak, uiteindelijk lukte dat gelukkig haha.

Daarna even lekker niks gedaan want de wandeling was toch iets verder dan gedacht dus mijn voeten hadden zoiets van… we willen wel even omhoog. Om 18.00u hebben we dan maar een taxi besteld en zijn we maar even een pizza gaan halen. Deze weer meegenomen en lekker opgegeten bij de backpackers lodge.

Verder de avond niet meer veel gedaan want ik was toch wel behoorlijk afgebrand na dat dagje. Uiteindelijk op tijd het bedje want morgen mogen we er weer vroeg uit.

Groeten,

Freek

Zaterdag 7-1-17:

Gisteravond alleen nog maar even de spullen gepakt dit was ik nog vergeten te melden. Is toch iets fijner dan het in alle vroegte doen. Vandaag om 6.30u opgestaan want om 7.30u zou John ons voor de laatste keer ophalen want onze bus zou om 8.00u terug keren richting Bulawayo.

Zo gezegd zo gedaan en om 8.00u ofja… ietsjes eerder was het, zijn we dan ook weer vertrokken voor de 6u lange bus rit. Vandaag ook nog eens een andere bus maatschappij omdat degen die Chipangali normaal heeft niet rijd op zaterdag. Nou goed… in eerste instantie leek de bus oke. Ingestapt, plaatsje gezocht en betaald en toen ginge we dan. Blijkbaar stopte die bus dus op diverse plaatsen en kwamen er steeds meer mensen bij. Uiteindelijk was de hele bus voor qua zitplaatsen en moesten er zelfs mensen in het pad gaan staan. Ik weet niet precies hoeveel mensen er in de bus zaten maar hoe meer er kwamen des te warmer werd het in de bus. En natuurlijk hadden wij weer eens bus zonder airco… hoe verzin je het met +30 graden. En die lieve Afrikaanse medereizigers houden dan ook nog eens de ramen dicht ipv dat ze die open maken… zucht. Nou goed… je kan je wel voorstellen hoe warm het was in de bus en dan zijn 6 uurtjes echt wel lang.

Uiteindelijk dan rond de klok van 14.00u aangekomen in Bulawayo en toen konden we weer terug naar Chipangali. Home sweet home (tijdelijk dan)!.

Voor nu ben ik alle foto’s, video’s en verhalen aan het bijwerken waar ik nog tijd voor had dus eigenlijk voor vandaag ook niet veel spannends te beleven, maar ja… wat wil je als al 6u in de bus zit he.

Wat de rest van de avond nog gedaan wordt zullen we weer zien maar ik ben toch wel behoorlijk moe maar dat komt goed. Morgen nog een half werkdagje voor mij op Chipangali en dan zitten mijn werkdagen er hier alweer op. Daarna nog wat daagje voor mij zelf haha. Ohja… op maandag nog de Rhino walk dus dan ga ik wel nog neushoorns zien dat lijkt me wel echt super gaaf!

Voor nu was het dan even kort maar ik heb andere dagen denk ik ook al meer dan genoeg verteld haha! :p

Groeten!

Freek

Zondag 8-1-17:

Vandaag weer gestart met een lekker ontbijtje en natuurlijk ook met in gedachten dat dit mijn laatste werkdag is op Chipangali en ook nog een halve werkdag. Jezus wat is de tijd hier gevlogen, 3 weken leken wel 1 week maar wat heb ik hier genoten! Dus toch nog maar even genieten van mijn laatste dagen hier.

Na het ontbijt dan ook voor de laatste keer in de morgen de babydieren mogen voeren. Eigenlijk stond ik er helemaal niet zo bij stil dat het mijn laatste keer was maar dat was het wel degelijk. Daarna ben ik met Randy (de man van het oudere stel) aan de slag gegaan in de carnivore area. Eerst gestart met het hok van de leeuwen schoon te maken en daarna het onkruid aan de rand van kooien weg te halen. Dit onkruid/gras werd dan weer gebruikt voor de andere dieren. Hier wordt de natuur ook wel nuttig gebruikt door alles een 2^de leven te geven om het zo maar even te zeggen. Ondertussen was het dan ook alweer zoals ze het hier noemen “tea time” dus even lekker wat gedronken van 9.40 – 10.00u en daarna weer lekker aan de slag in het zonnetje. Als de verhalen moet geloven staat me wel wat te wachten als ik thuis kom qua weer dus misschien dat ik toch maar wat zon mee terug neem naar Nederland haha. Na de pauze nog eventjes verder met het gras/onkruid. Ondertussen begon het zonnetje zich wat te verschuilen dus dat betekende… regen opkomt, maar goed… het werk gaat gewoon door. Al het gras en onkruid was klaar dus zijn Randy en ik dit gaan voeren aan de dieren die hier van smullen. Alleen… voor we het wisten kwam de regen met bakken uit de hemel, dit had ik hier in die 3 weken nog niet gezien zoveel dus toch maar even wachten want dit was wel een beetje te veel van het goede om nat te laten worden. Toen het ietsjes minder was toch maar snel gevoerd en ondertussen was de tijd ook weer omgevlogen en was het 12.00u… lunch time!

Lunch time betekende voor mij dan ook het einde van mijn werkdag (ook voor de andere vrijwilligers trouwen) maar voor mij ook mijn laatste werkdag op Chipangali. In de middag nog even wat kaartspellen gedaan met de andere vrijwilligers hier, dit was wel funny en gezellig bezig zijn met dat slechte weer. Daarna toch maar snel door de regen terug gerend naar mijn hutje want ik wilde mijn foto’s nog uitsorteren voor zover het ging. Ondertussen zit ik trouwens al aan de 400 foto’s dus genoeg om terug te kijken als ik thuis ben haha.

16.00u was dan ook de laatste keer in de middag de baby’s voor mij. Natuurlijk vond het regen het leuk om uit te lucht te blijven vallen dus nu ook maar snel naar het keukentje voor alles te pakken en de baby dieren te voeren. Ondertussen was het ook nog een andere vrijwilliger gearriveerd uit Amerika. Na de baby’s weer een lekkere douche genomen hier, dat voldoet altijd wel na een warm dagje hier haha. Om 18.30u weer diner time en na het diner zijn we dan nog met Maud Justine Mickayla, Huge, Cooper, Alex en ik een film gaan kijken.

Iedereen was volgens mij behoorlijk moe want direct na de film is dan ook iedereen zich klaar gaan maken voor bed, het was 21.40u en dat is voor de meeste van ons best vroeg haha. Achja… weer een gezellig avondje gehad en lekker het bedje op naar morgen want dan staat de Rhinowalk voor de deur, mijn laatste activiteit hier :(

See you!

Groeten,

Freek

Maandag 9-1-17:

Zo… de wekker ging alweer om 6.30u zodat ik nog de nodige spullen kon pakken voor de Rhinowalk vandaag. Na dat gedaan te hebben toch maar een ontbijtje genomen voor we vertrokken. Zo… alles gepakt en wel vertrokken we om 7.45u en heeft Nicky ons gedropt bij een van de gidsen. Ook zij waren in deze vroegte al op en klaar om te gaan dus snel de Land Rover ingesprongen en op naar het Matopos National Park.

Eenmaal aangekomen eerst nog wat andere reizigers opgehaald welke ook de Rhinowalk deden vandaag. Alles en iedereen ingeladen en op het park in. Eerst even een korte intro over de neushoorns dit was toch wel indrukwekkend om te zien en horen wat er hier allemaal gebeurd en hoeveel neushoorns er gedood worden voor hun ivoor, schrikbarend! Daarna zijn we dan het park in gegaan en 1x raden wat we als eerste tegen kwamen… juist de neushoorns haha, dit waren de white rhinos. Het was echt gaaf om zo dicht bij deze dieren te kunnen komen. Wij stonden namelijk op zo’n 10m afstand van deze grote jongens wauuww!! Natuurlijk hier ook weer de nodige foto’s gemaakt want dit zie je maar 1 keer in je leven.

Daarna zijn we weer verder gegaan en kwamen we nog van alles en nog wat te weten over de natuur en de dieren dit was echt wel interessant, was dan ook blij dat ik deze dag mee kon maken hier. Ondertussen nog een stop gehad bij wat souvenir kraampjes en hier dan ook even wat rond gekeken. Daarna. Ondertussen was het alweer 13.00u en vond iedereen het wel tijd voor een lunch (dit was inclusief) dus wij kregen netjes een lunch voor geschoteld. Was niet indrukwekkend maar wel goed genoeg om de middag weer mee door te komen.

Na de lunch zijn we naar een soort grot gereden waar de bosjesmannen duizenden jaren geleden leefden. Hier stonden de rots schilderingen nog op de muur, dit was echt zeker mooi om te zien. Ook onze gids kon zijn verhalen ook op een interessante manier vertellen dus dit heeft me dan ook eigenlijk nooit verveeld. Na dit moois gezien te hebben zijn we nog de rotsen opgeklommen met een schitterend uitzicht over de Matopos. Kilometers ver kon je kijken in de natuur wauw! Toen we terug waren nog even een lekker drankje gekregen en zo konden we er weer fris en fruitig tegen aan.

Toen kwam (vond ik dan) het meeste interessantste van de hele dag. We zijn de lokale bevolking op gaan zoeken. Hier hebben we dan ook het stamhoofd ontmoet. Gelukkig sprak 1 van de gidsen wel de taal van het stamhoofd en hij vertaalde dit dan ook voor ons, dat was wel fijn haha. Nog wat foto’s gemaakt en souvenirs gescoord en ondertussen was het al 18.00u en tijd om afscheid te nemen. Wauw wat een pracht ervaring! Normaal zie je dit op tv maar in leven lijven is dit toch wel veel mooier haha.

Uiteindelijk waren we dan om 20.30u weer “thuis” op Chipangali. Even wat avond eten genomen want dat ging er wel in na zo’n dag van ervaring. Ik was dan ook aardig moe en ben toen ook maar lekker mijn bedje in gegaan.

Oke… morgen nog 1 dagje vol avontuur en dan is alles al voorbij, kan het nog niet echt geloven. Morgen zal een dag worden met veel foto’s maken en de koffers pakken zodat ik woensdag weer met het vliegtuig terug kan naar Nederland.

Als ik terug ben zal er wellicht nog 1 verhaaltje volgen met de nodige foto’s uiteraard dus blijf mijn blog nog even volgen!:)

Voor nu… groeten en tot over een paar dagen!

Freek

Eindelijk weer wifi!! (26-12-16 t/m 2-1-17)

Maandag 26-12-16:

Het is weer even tijd voor een nieuw verhaaltje. Gisteravond nog eerst even bij de Wilsons thuis gezeten en wat tv gekeken en verder nog gezellig met Cooper en Mickayla (hoop dat ik haar naam goed schrijf, zij is in ieder geval de dochter van Wilsons) wat gepraat en video’s gekeken. Maar we konden wel merken dat we moe waren dus het was hier weer zoals gewoonlijk vroeg bedtijd, en met vroeg bedoel ik dan 22.00u dat we lagen te slapen.

De nachten hier… ja wat moeten we daar eens van zeggen. Volgens mij is hier iedere nacht wel wat te beleven. Het regende namelijk gisteravond al toen Cooper en ik terug liepen naar ons hutje en dat is de hele nacht hier door blijven gaan. Het enige wat dan wel een beetje jammer is is dat de daken van riet hier niet tegen al dat water konden. Dus je raad het al… langzaam aan druppelde er wat binnen en natuurlijk precies op de plaats waar ik slaap. Ben er toch even wakker van geworden maar goed niks aan het handje en gewoon lekker doorslapen. En zo kwam de morgen uiteindelijk toch weer inzicht.

Vanochtend weer een lekker ontbijtje gehad en werd toen al meteen voor gek verklaard door Talana (een van de leiding hier) ik zat er namelijk gewoon rustig bij in mijn t-shit en korte broek en bijna iedereen in een lange broek en trui/vest want het was koud voor Afrikaanse begrippen (schat een graadje of 20) maja… voor ons Nederlanders is dat toch een prima temperatuurtje J .Daarna eerst begonnen met de babydieren. Dat was namelijk ook het enige wat op de planning zou staan want zoals in het verhaal van gisteren al vermeld is maandag altijd de vrije dag. Normaal gaan ze dan op maandag ook naar de stad (Bulawayo) toe om inkopen te doen maar dat zat er vandaag niet in door de feestdagen dus dat wordt dan woensdag maar inkopen doen. Verder rond de klok van 10.00u nog afscheid moeten nemen van Prema zij keerden terug naar Hongkong. Dit vond ik echt jammer want ik kon het toch wel erg goed met haar vinden.

Vandaag werd ons dan gevraagd om mee rond te lopen op het park en te controleren of alles goed ging en de mensen ook aanspreken als iets niet mocht en verder helpen als er vragen waren. Dit was op zich wel leuk om te doen want je krijgt dan toch wel 9/10x een gesprek met mensen dus heb me er prima mee geamuseerd.

Voor nu zit ik even lekker op mijn bed na een lekkere douche. Dat doen eigenlijk altijd wel goed hier zo’n douche na zo’n dagje. Straks dan nog een diner bij de Wilsons thuis en als het goed is gaan Cooper, Mickayla en ik vanavond nog wat film kijken, kan goed zijn dat er nog meer vrijwilligers bij komen maar dat zien we dan wel weer J.

Voor nu eigenlijk toch nog aardig wat verteld ondanks dat op deze niet veel spannends is gebeurd. Dus morgen weer wat nieuwtjes! J

Ohja… een ander nieuwtje nog… van 4 t/m 7 januari ga ik samen met Jeanette (uit Zweden) naar de Victoria Falls toe. Kijk er nu al enorm naar uit ook al is het pas over een weekje haha.

Ik hou jullie op de hoogte!

Groetjes,

Freek

Dinsdag 27-12-16:

En weer een update van mijn reisje in Zimbabwe. Ik heb hier ondertussen echt wel mijn draai gevonden gelukkig. We zijn op het moment nog met 4 vrijwilligers. Cooper uit Amerika, Marcy uit Canada (zij is trouwens zondag gearriveerd dit was ik even vergeten te melden) en dan heb je natuurlijk nog Maud en ik uit Hollanda J.

De afgelopen nacht eindelijk eens een nachtje gehad waar niks bijzonders over te melden is. Gisteravond eerst nog even met de hele groep film gekeken en daarna nog met Cooper en Mickayla wat video’s gekeken omdat Ryan en Maud al naar bed waren. Uiteindelijk zijn wij ook maar gaan slapen rond 22.30u uur en dat was eigenlijk geen slecht idee. We waren allemaal toch wel wat moe en een nacht rust is hier goud waard.

Vanmorgen weer lekker ontbeten hier en daarna zoals gewoonlijk weer gestart met de babydieren. Vandaag voor mij eens wat andere dieren. De laatste dagen had ik namelijk de egels en de eekhoorns gedaan. Vandaag mocht ik dan de egels, een barbet vogeltje en de uilen doen. De uilen waren toch wel het meest interessant om te doen want die komen altijd wel even neuzen wat je aan het doen en dus voor je het weet heb je een uil op je rug of arm ofzo zitten. En zo dus ook ik vanmorgen haha. Na de baby’s kregen Cooper en ik de opdracht om een leeg hok waar wat hoopjes zand in lagen gelijk te maken met de grond omdat daar nieuwe dieren in komen. En ja… als je hier zo lekker bezig bent in het warme zonnetje komt die pauze om 9.45u wel als geroepen.

Na de pauze nog maar even verder gegaan met in dat lege hok en om 11.00u was het alweer animal time. Vandaag eigenlijk niet veel met de dieren gedaan maar gewoon even lekker wat rond gelopen. Al doe je dat hier trouwens wel genoeg… mijn stappenteller zit hier gemeld op 12 km per dag dus dat zit wel goed.

Rond de middag klok liepen Maud en ik vast richting het huis van de Wilsons om te gaan lunchen. Echter kregen wij toen een telefoontje van mensen dat er een egel gevonden was. Nicole vroeg dus of Maud en ik ook mee wilden dan dat deden we dan ook met veel plezier. Dus Nicole, Ryan, Maud en ik op naar Bulawayo om te kijken wat we voor iets hadden. We wisten nog helemaal niks maar toen we bij die mensen aan kwamen was het snel duidelijk. Dit egeltje was gevonden op straat bij de golfclub in die buurt en toen is Chipangali gebeld om deze op te halen. Het egeltje was wel wat gewond dus deze wordt hier verzorgd en zal daarna hopelijk weer snel worden uitgezet!

Na een iets wat latere lunch dan toch weer aan de slag gegaan in het hok om de hoopjes zand weg te halen. Hier zijn we dan nog de hele middag mee bezig geweest. Het zag er trouwens al de hele tijd naar uit dat er regen zou komen en ja.. je raad het al… natuurlijk toen wij daar weer bezig waren begon het weer te regenen en dit is dan ook de hele middag doorgegaan.

Om 16.00u nog de babydieren voeren en toen was het dagje alweer voorbij. Maud had vanmiddag niet veel meer te doen dus zij had al bijna alles gedaan toen Cooper en ik kwamen kijken. Voor vandaag heb ik alleen even de egeltjes gevoerd en de keuken opgeruimd, ook dat hoort erbij. En ja… voor vanavond zien we de planning dan wel weer.

Ohja… als het goed is ga ik deze week ook nog op researching in de Matopos, maar dat is helaas nog niet zeker, maar kijk er wel naar uit om eens te gaan J

En zo hebben we de dag weer op papier gekregen!

Groeten,

Freek

Woensdag 28-12-16:

Nieuwe dag nieuwe belevingen nieuw verhaal. Gisteren weer een leuk een filmpje gekeken met de bende (Maud, Cooper, Ryan, Mickayla en ik). Uiteindelijk rond de klok van 22.00u maar lekker het bedje opzoeken want iedereen lag al half te slapen. De dagen zijn hier echt wel vermoeiend zonder dat je het in de gaten hebt.

De morgen weer gestart met een lekker ontbijtje en daarna weer verder met de babydieren voeren. Vandaag weer de egels, Jinxy (barbet vogeltje) en de uilen om te voeren. Na dat gedaan te hebben zijn we toch nog maar sprinkhanen gaan vangen voor de kameleon en de nightapes. In een half uurtje tijd hadden we er 3 man al 60 te pakken dus goed op weg (we moesten er +/- 100). Rond 9.15u zijn Cooper en ik ons money gaan pakken want om 9.30u zouden we met Nikki naar Bulawayo gaan voor de boodschapjes. Zo gezegt zo gedaan en om 9.30u zaten Cooper Chanette Nikki en ik in de auto op weg naar Bulawayo. Daar heeft Nikki ons gedropt en ze zou ons rond 11.30u weer ophalen. Uiteindelijk Mickayla nog tegen gekomen en toen zijn we met z’n alle nog wat gaan eten en/of drinken. Yes eindelijk weer eens wifi daar! Want de wifi hier heeft de laatste dagen veel problemen dus even tijd om alles bij te werken via de telefoon. Daarna zijn we met Mickayla terug gegaan naar Chipangali en hebben we dit toch maar even gemeld bij Nikki.

Ondertussen was het 12.00u toen we terug waren en konden we aanschuiven voor de lunch. Lunch is hier trouwens niet alleen een boterham, hier worden de resten van het avond eten van de dag ervoor gebruikt voor de lunch dus als je wilt heb je iedere dag 2x een warme maaltijd, niet slecht ;). Na de lunch zijn Cooper Maud en ik in het hok van de roofvogels de waterplantjes uit het water gaan halen, deze moesten namelijk in het verblijf van de eenden komen. Nadat we hiermee klaar waren zijn we nog met één van de Afrikaanse medewerkers hier wat takken gaan verzamelen voor de antilope area, deze dieren lusten ook wel wat lekkers. Nadat we hiermee klaar waren zijn we nog de babydieren gaan voeren en toen was het werkdagje weer om.

Helaas zitten we al de hele dag zonder stroom dus moet dit weer eens op mijn telefoon typen omdat mijn laptop ook weer leeg is L. Ohja… morgen en vrijdag ga ik trouwens zeker naar de Matopos (zoals ik gister al zei) voor researching heb echt zin in J. Dat wordt lekker in het wild in een tentje kamperen haha. Wat de planning voor vanavond wordt zien we wel weer.

Voor nu weer genoeg verteld dus…. See you!

Groetjes,

Freek

Donderdag 29-12-16:

Jaaaa de dag van de Matopos! :). But first… zoals atlijd een lekker ontbijtje en daarna eerst nog de babydieren gevoerd. Gelukkig gisteravond al de meeste spulletjes gepakt zodat ik vanmorgen alleen nog wat kleine dingetjes hoefde te doen. Alles gepakt en klaar konden we rond de klok van 10.00u vertrekken richting Matopos.

Waarschijnlijk weet niemand wat dit is dus even een kleine introductie… Matopos is een groot natuurgebied dat deel uitmaakt van het National Park hier. Chipangali doet hier research naar dieren via camera’s en kooien. Nou goed waar waren we…, Ohja… dus vertrokken naar Matopos en daar zijn we dan na een aantal tussenstops en 2 uurtjes later aangekomen. Was een prima ritje met heerlijk weer (dus weer lekker verbrand…). Eerst de tenten opgezet op onze kamp locatie (een boerderij 5 min van Matopos af) en daarna lekker een lunch.

Na de lunch alle spullen gepakt die nodig waren en op naar Matopos. Eenmaal aangekomen maar eerst even netjes gemeld dat we er waren en daarna het park in. Vandaag gingen we dan alle vallen controleren en resetten (open maken en niet vlees erin hangen) en nieuwe camera’s plaatsen. Aangezien het park echt gigantisch groot is, weet wel niet hoeveel hectares groot, deden we alles met de auto. Het weer liet ons in de middag wel aardig in de steek zeg… Cooper, Ryan, Chad (vriend van Ryan) en ik mochten in de bak van de pick-up terwijl het de godsgruwelijke middag heeft geregend en daar zit je dan in je t-shirtje en korte broek. Gelukkig kreeg je het wel aardig warm van dat in en uit geklauter en door de bosjes op rennen voor de nieuwe camera’s te plaatsen. Hier zijn we dan ook de hele middag mee bezig geweest en voor we het wisten was het 18.00u en hebben we nog een kleine safari gehad van Nicole door het park. Dit was wel echt gaaf. We hebben nog paarden, koeien, buffels, giraffes en zebra’s gezien. Dit was wel het echte Afrika gevoel!, best wel een kippenvel moment eigenlijk haha. Ohja… nu wisten we ook waarom Nicole ons zei dat we wat snacks moesten kopen op de heenweg toen we bij de winkel waren. Wat hebben wij een honger geleden zeg jezus…. Na het werk nog even wat gedronken en daarna snel terug naar de kamp locatie. Rond de klok van 20.00u dan eindelijk aanvallen en dat was ook wel nodig zeg!

Na het avond eten zei Nicole ons doodleuk dat we de volgende ochtend om 4.00u op moesten staan uuuuuhhhhhh….. ja iedereen dacht het zelfde om 22.00u. Oké dan gaan we nu snel de tent opzoeken en slapen met nog 6 uurtjes te gaan, dus dat betekende… goodnight!

Dat was dan dag 1 op Matopos

Groeten!

Freek

Vrijdag 30-12-16:

Zo… wat een vroegte zeg jezus… ook goeiemorgen. Dat valt nog niet mee zo vroeg opstaan. We wilden namelijk met de hele groep (Nicole, Marcy, Chanette, Cooper, Ryan, Chad en ik) de zonsopgang gaan bekijken daar zijn mooie plaatsen voor op Matopos. Dus in alle vroegte op naar Matopos.

En ja… deze “Zaerumse eazel stoet zich gin 2x aan dezellufde stein :P”. Dus vandaag verstandig geweest en een extra trui mee genomen voor het geval het weer ging regenen. Eenmaal aangekomen op de berg in Matatopos en even gewacht te hebben bleek het helaas te bewolkt om de zonsopgang te zien :(. Dus weer terug in de auto gesprongen en back to work en zo sta je om 5.30u weer vrolijk in de grote wei. Vandaag op de planning… de geheugenkaarten vervangen van iedere camera, geheugenkaarten uitlezen op de laptop, nieuwe camera’s plaatsen en tracking.

Dus… eerst begonnen met de geheugenkaarten te wisselen van iedere camera en alle gegevens te controleren. Aangezien het park dus nog al groot is nam dit dan ook de nodige tijd in beslag. Daarna eerst maar even terug naar de boerderij voor wat eten want dat ging er ondertussen wel weer in rond de klok van 11.00u, en toen ook meteen de geheugenkaarten uitgelezen.

Daarna weer teruggekeerd naar Matopos en hebben we nog nieuwe camera’s geplaatst. Ook vandaag waren de weersgoden ons niet eensgezind en hebben we de nodige buien moeten verdragen achter in de bak van de pick-up. Na het plaatsen van de camera’s zijn we nog een berg op gegaan voor tracking van de dieren die een sensor hebben. Helaas zonder resultaat maar wel de nodige pracht plaatjes gemaakt. Het uitzicht daar was echt geweldig! Helaas stoorde de regen ons en moesten we dan ook heeeeel snel afdalen anders was het te gevaarlijk omdat de rotsen te glad waren. Helaas waren we niet op tijd en kregen we weer de nodige regen te verdragen dus dan maar voetje voor voetje naar beneden want je wilt toch wel heelhuids beneden komen. Eenmaal iedereen beneden snel de auto in en verder.

Even afscheid genomen van iedereen daar en toen het park uit. Snel onze kampeer spullen opgehaald op onze kampeer locatie en daarna lekker huiswaarts. Wil je je even lekker warm douche hier heb je geen warm water dus dat was helaas ook nog eens een behoorlijke tegenvaller toen we thuis kwamen.

Nu K.O. in bed (21.22u) en wil ik wel de nodige slaap uurtjes inhalen dus… goodnight!

Groeten,

Freek

Zaterdag 31-12-16:

Vandaag voor de laatste dag van het jaar gestart met de babydieren te voeren. Dat was weer eens lekker in de regen… hebben we ook nog niet genoeg gehad de laatste dagen, maar goed daar moeten we het maar mee doen.

Daarna moesten we in het verblijf van het al het gevleugelde nog wat zand eruit halen want dat moest in een ander verblijf komen. Ondertussen wel weer een korte pauze verdient haha. Na de pauze het verblijf nog in orde gemaakt en toen was het alweer 11.00u. Dus nu ook voor de laatste keer animal time dit jaar. Even wat tijd doorgebracht met de leeuwen Dash en Oranje (zij is destijds geboren op koninginnen dag in Nederland vandaar de naam) en toen nog even wat tijd gespendeerd aan mijn vrienden de luipaarden.

Ondertussen meldde 12.00u zich weer en konden we weer aanschuiven voor de lunch. Even lekker een hapje gegeten en toen toch maar even terug naar mijn hutje om even plat te gaan een half uurtje, dat deed toch wel even goed. Na de pauze konden we Cooper en ik de opslag plaats uitruimen schoonmaken en weer opnieuw inruimen. Hier waren we dan ook wel even zoet mee. Daarna nog wat meelwormen uit de bakken moeten filteren de kameleon en de nightapes. En toen stond er alweer 16.00u op de klok dus nu ook echt de aller aller allerlaatste keer de babydieren voeren dit jaar. Vandaag voor mij de nightapes en de egels. Zo gezegd zo gedaan… eerst de egels en daarna de nightapes. Deze ijn zo lief daar moet je wel wat tijd aan spenderen. Deze springen gewoon op je schouder en rennen wat rond en zo dus ook bij mij haha, deze keer was Pookie de schuldige :p.

Dat was weer een werkdagje en na zo’n dagje is een douche hier toch wel heerlijk. Vandaag gelukkig wel warm water haha. Toch nog maar even wat gegeten en toen klaargemaakt om me de Chipangali bende naar Bulawayo te gaan om oud en nieuw te vieren, knallend het jaar uitgaan!:). Nu nog een paar daagjes wachten want vanaf 4 t/m 7 januari ga ik naar de Victoria Falls, de activiteiten zijn al gepland dus… her we come! :D

Voor nu rest mij nog iedereen een gelukkig en gezond 2017 te wensen! Mijn jaar zal starten hier in Afrika. En onthoud goed mensen hoe goed wij het hebben in Nederland, ik heb hier al verschillende kippenvel momenten gehad over de situaties hier.

Groeten,

Freek

Zondag 1-1-17:

Zo… hallo allemaal het eerste verhaal van het nieuwe jaar is dan een feit. Ik hoop dat jullie nacht allemaal goed zijn doorgekomen en dat ik geen gekke dingen gemist heb in Nederland anders hoor ik die natuurlijk graag :p.

Gisteren dus met de hele bende naar Bulawayo geweest en wat kunnen ze daar een feestje bouwen zeg! Het is hier gewoonlijk dat iedereen naar of in Harare of in de Vic Falls of in Bulawayo oud en nieuw viert (een enkeling doet dit thuis of met vrienden). Hier in Bulawayo zijn wij naar Honnung Park geweest dat is een terrein bij een golfclub. Ik weet niet hoeveel mensen er waren maar het was echt super gezellig en daar kunnen wij in Nederland zeker nog wat leren. Iedereen nam zijn eigen drank en eten mee en daar zit je dan met een paar honderd man. De sfeer wat prima, de mensen gezellig, de muziek was goed wat wil je nog meer. Zo hebben we daar ook nieuwe mensen ontmoet en dat was toch wel het mooiste van de hele avond. Rond 00.30u toch maar huiswaarts gekeerd want ons werk gaat toch gewoon door helaas. Het enige wat ik trouwens daar wel miste was het vuurwerk om 00.00u maar dat hebben we hier wel ingehaald. Toen we thuis waren hebben we hier op het terrein een veilige locatie gezocht en hebben we zelf nog wat vuurwerk afgestoken. Voor we het wisten was dan 03.00u en ja… de wekker stond weer om 07.00u. Oopss…. Snel het bed om toch nog maar wat slaap uurtjes mee te pakken.

Gelukkig vanochtend prima mijn uit kunnen komen en weer aangeschoven voor het eerste ontbijt van het nieuwe jaar. Vandaag was de grote vraag… halve dag werken of een hele dag werken? Er werd namelijk nog al wat drukte verwacht. Gelukkig was het maar een halve dag en dat vind niemand dan ook erg.

Eerst gestart weer met de babydieren, deze zal je toch moeten blijven voeren ook in 2017. Daarna nog sprinkhanen moeten vangen voor de kameleon, dat waren er weer 50. Daarna kregen we een leuke opdracht… de teken van de schilpadden afhalen. Juist… daar sta je dan, het waren trouwens ook nog eens hele kleine dus dat was ook nog een hoop gefriemel om die eruit te krijgen, maar goed het lukte. Daarna weer even pauze rond de klok van 9.45u. Voelde me trouwens nog prima ondanks de weinige slaapuurtjes haha. Daarna toch nog maar verder met de schildpadjes want ja… je kunt je slecht zo pijn laten lijden door die teken. En voor we het wisten was het gelukkig weer 12.00u en dat betekende…. Lunch time en… end of the day!:)

Eerst maar even een lekkere lunch want die ging er wel weer in. Daarna nog de 13.00u baby dieren gedaan en toen zeiden mijn ogen… nu even bedje opzoeken en de ogen dicht zzzz….zzzzz…zzzz…. en dat was wel even heerlijk haha. Nu maar even al mijn verhalen aan het bijwerken die ik op mijn telefoon had getypt. De laatste week nog altijd problemen met wifi dus vandaar dat er weinig updates zijn sorry mensen het is en blijft Afrika! L vandaag ook al de hele dag zonder stroom en het water werkt ook nog niet altijd 100%.

Wat de rest van de dag ons nog brengt zullen we wel zien maar voor mij denk ik niet veel, we will see!

Groeten,

Freek

Maandag 2-1-17:

En daar zijn we weer met wat nieuwtjes. Gisteren eigenlijk niet meer veel gedaan na diner time. Ohja… net voor diner time hebben we met Zoë en Marcy nog de nightapes in 1 ruimte geplaatst. Deze zitten in een kamer in het huis van de Wilsons maar Smeagel de kleine mocht nog niet in een ruimte met Pookie omdat ze bang waren dat ze gingen vechten maar gisteren zijn ze dan toch in één ruimte geplaatst. En ja… dan moet je toch wel even wat tijd aan deze diertjes spenderen want daar zijn ze gewoon veel te lief voor haha.

Na het diner nog met Wilsons wat tv gekeken voor zover dat ging. De laatste dagen hebben we namelijk geen stroom meer gehad maar goed we moeten het er toch maar mee doen. Rond de klok van 21.00u vond ik het ook wel welletjes geweest en ben ik terug gelopen naar mijn hutje. Uiteindelijk toch weer de weg kunnen vinden met mijn zaklamp (die heb je hier ook echt wel nodig) en daarna lekker gaan slapen. Nou ja… lekker… die nacht was zwaar k*t. Hoop dat het maar een eenmalige droom was en dat het niet de bijwerkingen zijn van de malaria pillen (wat ook nog eens zomaar zou kunnen volgens de bijsluiter) anders kan ik de lol op dus hopen maar op een eenmalige. Verder afgelopen nacht dus weinig meer geslapen want ik was nog al van slag helaas.

Vanochtend voel ik me dan ook echt niet goed door afgelopen nacht en was ik ook niet echt mezelf. En eigenlijk was ik ook nog best gefrustreerd want de wifi werkt nog altijd niet en er is nog altijd geen stroom en het water is ook nog niet optimaal. Het belangrijkste voor mij is toch wel de wifi zodat ik ook wat contact kan houden met het thuisfront maar dat zit er dan ook niet in en smsjes versturen vanuit Zimbabwe hebben ze volgens mij ook nog niet uitgevonden want dat lukt ook niet meer pffff…. Welcome to Africa :(.

Gelukkig vandaag alleen maar de babydieren voeren en voor de rest een vrij dagje. Dat kon ik ook wel even gebruiken en na de babydieren toch maar weer terug het bedje opgezocht even wat bijslapen. Dat heeft me eigenlijk best goed gedaan en voelde me al iets beter. Ondertussen was het alweer 12.00u dus toch weer de nodige slaapuurtjes gepakt. Toch maar even mijn internet aangezet met de nodige extra kosten maar zo kon ik dan toch iemand bereiken en daar was ik toch wel even blij om.

In de middag eigenlijk niet meer veel gedaan, gewoon een echte rustdag haha. Eerst nog eventjes in ons hutje gezeten en daarna met zijn we gaan kaarten met 2 van de Afrikaanse medewerkers hier haha, dus was op zich best wel funny heb me dan ook prima geamuseerd en voelde me eindelijk weer mezelf. Ondertussen ook weer de elektriciteit terug finally na 3 dagen dus hoop nu dan ook snel weer mijn verhalen online te kunnen zetten :)

Zo meteen mogen we dan weer aanschuiven voor het diner en de rest van avond zal ook vast wel weer goed komen. De meiden hier zijn ook terug van Victoria falls dus het is weer wat voller dus weer meer te beleven. Ohja… en morgen krijgen we ook nieuwe vrijwilligers. 1 jonge uit Duitsland, 1 meisje uit Frankrijk en 2 ouder koppel (geloof 62 en 64) uit Brazilië als ik me niet vergis. Morgen ook nog even naar de stad voor shopping en dan woensdag middag vertrekken voor een 6 uur lange busreis naar de Victoria Falls.

Dat was weer vandaag de dag, tot de volgende keer!

Groeten,

Freek

23-12-16 t/m 25-12-16

Vrijdag 23-12-16:

En daar zijn we weer. Vandaag dan maar weer begonnen met de babydieren te voeren zoals dit elke morgen als eerste op de planning staat. Daarna kreeg ik van Nicole de opdracht om een leegstaand hok aan de andere kant van het park schoon te maken en al het hooi en stro eruit te halen wat er in lag, later wist ik dan ook wel waar dat voor was maar goed zo gezegd of ja… gevraagd zo gedaan zullen we maar zeggen. En ja als je dan zo hard bezig bent vergeet je soms wel eens even te tijd en voor je het weet is dan weer tijd voor de pauze om 10.00u en deze kwam ook wel als geroepen!

Even dat kwartiertje pauze deed goed maar helaas stond 10.15u weer aan te kloppen dus konden weer aan het werk. Laatste dingetjes van het hok nog schoongemaakt en toen was het zo weer 11.00u en dat betekende animal time yess! Al kon ik dit uurtje wel even beter spenderen… een uurtje bijslapen kan soms wel wonderen doen haha. Dus was het ondertussen alweer 12.00u en konden we alweer aanschuiven voor de lunch as usual, en ik moet zeggen… dit doet niks onder voor de Nederlandse lunch dus hongerlijden doe ik zeer zeker niet haha ;). Om 13.00u weer lekker aan het werk en toen werd me wel duidelijk waar het hooi en stro van die morgen voor nodig was… Cooper en ik mochten de konijnen hokken gaan schoonmaken, hmm… goed… ben ik daarvoor naar Afrika gegaan? Maja… ook dat is part of the job zullen we maar zeggen. Helaas ging dat schoonmaken niet helemaal lekker en ik voelde me steeds slechter worden, dus toch maar even naar het huis van de Wilsons gegaan en gelukkig had Nikki wat zout tabletten en zei dat ik beter kon gaan douche en even lekker op gaan liggen dus… zo gezegd zo gedaan. In de avond helaas nog niet helemaal top fit maja… het diner laten schieten was ook niet echt een optie nou ja… diner… je kunt beter zeggen bbq en die was wel goed moet ik zeggen! Daarna nog even lekker met z’n alle bij het kampvuur gezeten en dat was wel lekker warm aangezien het hier ’s avonds nog al afkoelt. Maar goed… omdat ik mij de hele middag niet al te goed voelde en toch wel even een dipje had heb ik toch maar even met het thuisfront gebeld en dat deed me toch wel even heel goed. Even alles eruit en vol goede moed verder uiteraard!. Al werd dat vol goede moed snel anders. Tijden het bellen zeg ik nog tegen pap… ik zie hier een rat voorbij rennen, en meteen oh god… we got some friends inside! Helaas werd de verbinding ondertussen verbroken dus maar snel naar buiten gegaan en Cooper gezegt. Ryan (de zoon van de eigenaren) hoorde dat en zei gewoon van… oohh geen probleem, Luna (een van de hongen) haalt hem er wel uit. Dus Cooper Ryan Luna en ik terug naar het hutje en jawel hoor… Luna haalde de rat fijnloos onder mijn bed en ik kon weer rustig de nacht in

See you!

Groetjes,

Freek

Zaterdag 24-12-16:

Daar zijn we weer met wat nieuwtjes!:). Gelukkig de nacht dus nog goed doorgekomen en niet meer wakker geworden haha. Voelde me gelukkig al een stuk beter dus kon er vandaag weer vol tegen aan. De dames hier zorgen trouwens wel ontzettend goed voor ons zeg niks op aan te merken! Elke dag ontbijt, lunch, diner en ze zorgen ook nog voor de was dus wat wil je nog meer?!. Tijdens het ontbijt begon het al te regen dus wij hadden allemaal zoiets van shit… daar staan we dadelijk dan buiten te werken in de regen. Gelukkig was het rond de klok van 8.00u droog en konden wij starten. Iedereen zich weer opgeschreven welke babydieren hij/zij ging doen (ik dus ook) maar ik kreeg weer samen met Cooper de opdracht om vandaag de Carnivore Area mee te doen. Nou goed… wij ons netjes gemeld. Eerst naar de andere kant van het park gelopen om daar een speciaal soort takken te plukken, wist ik veel waar deze voor waren maar goed geplukt en meegenomen. Terug op het terrein aangekomen wisten we waar we deze voor nodig hadden… ze hebben hier namelijk niet genoeg bezems dus moet je toch improviseren en je raad het al… juist die takken waren om nieuwe bezems te maken. Met alles gereed konden Cooper en ik de hele Carnivore Area gaan vegen, gelukkig was de temperatuur redelijk aangenaam (rond de 30 graden denk ik) en ging we er vlotjes doorheen. Vandaag dan een iets langere pauze in de morgen omdat we afscheid moesten nemen van 2 van onze vrijwilligers, Fleur (uit Nederland) en Kiki (uit Bulawayo) keerde huiswaarts. Dat was toch een beetje raar omdat je toch een bepaalde band hebt opgebouwd met de mensen hier maar ook dat hoort bij het reisje. Nou goed… afscheid genomen en weer back to work verder met het vegen. Om 11.00u dan even een uurtje animal time gehad en vandaag dan even wat tijd doorgebracht met Prince (de serval cat) en wat foto’s gemaakt samen met Prema en toen was het uurtje zo voorbij dus alweer lunch tijd, altijd goed haha. Na de lunch nog een beetje opgeruimd en toen kwam de grootste uitdaging tot nu toe… ik moest gaan helpen op de slacht plaats wantja… de leeuwen en luipaarden die houden wel van een stukje vlees. En daar kwam de auto dan met een dood paard erop welke die morgen was opgehaald dus lekker vers. Ik zal jullie alle details besparen maar ik kan je wel zeggen dat je een sterke maag nodig hebt! ;). Hier zijn we dan zo’n uurtje of 2 mee bezig geweest en daarna konden we de leeuwen en luipaarden dan gaan voeren en dat was zeker een leuke ervaring om mee te maken, maar wel de nodige bloody hands kan zal ik je zeggen. Maar goed alles is gelukt en weer wat ervaringen rijker. Nu zit ik dan buiten op het kamp dit op mijn telefoon te typen om dat mijn laptop is en ik hem nergens kan opladen

Groetjes,

Freek

Zondag 25-12-16:

Zo… even gevlucht naar het huis van de Wilsons omdat ik wel wifi heb en zo kan ik jullie dus weer wat nieuws vertellen. Ik zal eerst de avond van gisteren nog afmaken dan klopt mijn verhaal tenminste weer haha, al was dit niet veel spannends. Na het diner zijn we met de vrijwilligers die op het moment nog hier zijn terug gegaan naar het kamp en zijn monopoly gaan spelen. Tsja… je moet wat doen om de avond door te komen he en dat is hier toch wel ietsjes anders dan in Nederland, al ging deze vrij snel om. Daarna weer lekker het bedje opgezocht. En ja… daar lig je weer in bed en wat je hoor je weer… piep…piep..piep… oh god… gaan we niet weer he?! Nou goed…we kijken morgenvroeg wel. Dus toch maar wat proberen te slapen en dat lukte vrij aardig. De nacht goed doorgekomen en in de vroege ochtend (6.15u = 5.15u Nederlandse tijd) was Cooper al wakker en hij al ergens een babyrat vandaan getoverd. Ahaaa… dat was dus de boosdoener! Hij heeft hem toch even apart vast gezet zodat deze niet weg kon en is ook nog maar even gaan slapen. 7.00u ging de wekker dan toch en toen zijn we toch maar opgestaan. Toch hoorde we nog steeds die verschrikkelijk “piep” dus er moesten er nog meer zijn natuurlijk kwam dit onder mijn bed vandaan… Nou goed mijn bed even verbouwd en nu bleek dat deze gewoon letterlijk in mijn bed zaten. Cooper heeft ze eruit gehaald (bleken nog 2 baby’s te zijn) en heeft deze maar naar Nikki gebracht want zij gebruiken deze dan weer om te slangen te voeren. Ja… recyclen dat is hier wel prioriteit 1. Gelukkig daarna niks meer gehoord in mijn bed dus we zullen het vanavond wel zien. Toen toch maar ontbeten en deze keer dan in kamp kitchen (vraag me niet waarom maar dit kreeg ik zo door). Na het ontbijt wilden wij ons weer melden voor de baby dieren maar toen bleek dat deze al gedaan waren. Oke… zoude we vandaag dan een dagje vrij hebben? (op zondag wordt er trouwens altijd maar een halve dag gewerkt). Nou nee nog geen vrij dus, daar kwam Nicole aan en Maud en ik moesten helpen met takken met bladeren te verzamelen voor schapen. Dit stelde eigenlijk dan niet zoveel voor en daar waren we dan ook zo klaar mee. Daarna zijn we dan met z’n alle naar het huis van Wilsons gegaan en daar hebben we nog binnen gezeten en kregen iedereen nog wat presentjes voor kerst, dat was wel echt lief van hun. Aangezien we dus klaar waren met al het werk is toen niet meer veel gebeurd we hebben nog lang gepraat over van alles en nog wat. In de middag kwam er nog wat familie en toen hebben we nog met z’n alle gegeten, en dit was wel apart. Vooraf stonden we met z’n alle om de tafel en hielden elkaars handen vast en toen sprak Kevin nog wat woorden en die kwamen toch wel wat hard aan bij ons allemaal. Dit had meer betrekking op de kerst en mensen die je verloren hebt en je familie thuis dus dat wel wat heftiger maar zeer zeker mooi! Daarna met z’n alle gegeten, alles wat trouwens zelf gekookt hier dus dat smaakt heerlijk! Voor nu zit ik dan maar even bij de familie thuis omdat ik daar wel wifi heb en op het kamp niet en gelukkig is mijn laptop weer opgeladen dus kan ik eindelijk weer wat online zetten!

Groetjes,

Freek

21-12-16 + 22-12-16

Woensdag 21-12-16:

Zo… Na 3 vluchten, een logeerpartij in het vliegtuig en in totaal 19 uur reizen zijn we dan aangekomen in Zimbabwe. Mijn vluchten zijn prima verlopen en ik heb ook genoeg hulp gehad van mede reizigers in het vliegtuig. Zelfs tot aan het moment van het verlaten van Bulawayo Airport, want ja…. Zo’n eerste vlucht van je leven en dan meteen zo’n afstand is al een hele opgaven. Maar mensen… nogmaals dank daarvoor al weet ik jullie namen helaas niet meer. Het duurde dan wel iets langer bij de immigratiedienst bij aankomst in Zimbabwe maar dat deed er (achteraf) niet toe, Nikki (de eigenaresse die mij kwam ophalen) had ook wat vertraging en zo kwamen we dan ook tegelijk aan in de vertrekhal.

Tsja… en dan eens fatsoenlijk je weg zien te vinden in de stad Bulawayo… Volgens mij was dit nog erger en chaotischer dan Amsterdam maar wat heb ik gelachen als zij door de stad heen vliegt. Eerst moesten we nog even 3 andere vrijwilligers ophalen welke naar de Vic Falls waren geweest, daarna nog even kort shoppen (dat is ook al hele opgave hier) en daarna konden we dan finally naar Chipangali. Als je dan zo onderweg om je heen kijkt besef je toch wel echt dat je in Afrika zit. De omgeving, de huizen, de mensen, alles.

Aangekomen op Chipangali meteen mijn koffers gedropt in mijn hutje welke ik de komende 3 weken mag delen met Cuba (hoop dat ik zijn naam zo goed schrijf), hij komt uit Amerika. Ohja… op het moment zijn er 6 vrijwilligers aanwezig, 1 uit Amerika, 1 uit Zweden, 1 uit Hongkong, en last best uiteraard… 3 uit Nederland. Al heb ik wel begrepen dat er 1 uit Nederland zaterdag weer gaat vertrekken. Nadat de koffers dan goed en veilig waren aangekomen in mijn hutje heb ik alvast een korte rondleiding gekregen en uitleg over de regels. Maar ook dat… tsjongejonge… hoop dat ik ze na 3 weken ken want dat zijn er nog al wat haha, maar dat gaat vast wel goed komen. Nu even lekker tijd om wat bij te komen want dat heb ik toch wel nodig zeg, zo’n reis slaat er toch wel even in. Vanavond zal ik vast beter slapen in een lekker bed dan ipv een stoel.

Het eerste avondmaal zit er ook weer op en zojuist nog even met de groep bij het kampvuur gezeten. Vandaag dan ook maar lekker op tijd naar bed en de nodige slaap inhalen. Nou ja… in ieder geval proberen dan want zo hier en daar dan zitten er ook wat ongenodigde gasten.

Een hele hoop verteld voor de eerste paar uurtjes die ik hier ben maar ook al veel ervaringen opgedaan. Ohja… en weet niet hoe warm het in Nederland is maar vandaag kon je hier gerust de korte broek aan met een graadje of 35 :)

En even blij om weer wat Nederlands te horen en schrijven na al dat Engels!

Tot het volgende verhaal!

Groetjes,

Freek

Donderdag 22-12-16:

Zo… even naar het huis van de familie Willson om daar mijn verhaal bij te werken. De wifi op het vrijwilligerskamp wil nog niet echt helemaal goed functioneren dus dan maar deze oplossing.

Zo vannacht viel toch iets meer tegen dan ik eigenlijk gehoopt had want ik ben toch geregeld wakker geworden. Het enige mooie is wel als je ’s nachts wakker wordt hoor je het gebrul van de leeuwen en dan geeft je toch wel een apart gevoel. Eenmaal de nacht doorgekomen zijn we met alle vrijwilligers gaan ontbijten om 7:30u (6:30u Nederlandse tijd) en na het ontbijt is de rest van de vrijwilligers begonnen met hun werkzaamheden en heb ik nog een rondleiding gekregen van Nicky voor wat betreft de dieren. Deze opvang is toch wel echt groot zeg, een rondleiding van 2 uur wil dan ook niks zeggen. Na de rondleiding was er om 10:00u een korte pauze. Na de pauze ben ik met 2 andere vrijwilligers sprinkhanen gaan vangen, ja je leest het goed… sprinkhanen vangen. Dit hebben we tot 11:00u gedaan en van 11 tot 12 uur hebben dan zoals ze hier noemen “Animal Time”. Dit wil niks anders zeggen dat je even vrijetijd heb om met de dieren om te gaan en die tijd heb ik dan mij dan ook goed besteed. Eerst even langs de leeuwen en luipaarden om even met deze bezig te zijn en dat beviel me eigenlijk best wel haha, en ja ik heb alle 10 de vingers nog tot zover. Hierna nog even een kort rondje gemaakt over het park en wat foto’s gemaakt en toen was het uurtje al voorbij. Om 12:00u dan de middagpauze tot 13:00u en daarna weer volle bak aan het werk. Ja… wat heet volle bak… iedereen doet het op zijn gemak en de Willsons zijn al blij dat je komt helpen als vrijwilliger. Helaas als eerste de schilpaddenkooi wat onkruidvrij moeten maken en ja daarna… ja… daarna hebben we meelwormen en kevers moeten sorteren in bakken (ook de andere dieren moeten uiteraard wat eten), het was dan niet het leukste werk maar goed dat hoort er ook bij. Na dit gedaan te hebben zijn we om 16:00u begonnen met het voeren van de babydiertjes tot +/- 16:45u. En ja… nu zit ik dan hier mijn verhaaltje te typen bij de Willsons. Ohja… eerst nog even een douche genomen, dat is wel zo aangenaam als je vies bij je hutje aankomt ;). Om 18:30u is hier altijd “dinner time” dus nog eventjes en dan kunnen we weer aanvallen. De zon heeft me trouwens vandaag ook al goed te pakken gehad ondanks dat ik me nog goed heb ingesmeerd dus dat voelt weer lekker aan…not. Wat er na avond eten nog op de planning staat zullen we nog wel zien maar als het mij ligt niet meer veel want deze jongen is toch behoorlijk afgebrand. Nou ja… weer een verhaaltje vanuit het zonnige Zimbabwe (al heeft wel eventjes geregend vandaag maar dat was behoorlijk lekker!:P). Wat betreft foto’s… ik moet hier mijn internet kopen en weet niet hoe snel de MB’s dan op zijn met uploaden van foto’s dus die houden jullie nog te goed!

Voor nu… see you next time!

Groetjes,

Freek

nog 1 weekje

Zo… met nog precies 1 week in het vooruit zicht is het nu toch echt bijna zover. Eigenlijk heb ik nog helemaal niet het gevoel dat ik naar Zimbabwe ga maar dat zal vast wel komen als we op Schiphol staan haha. En als je mij een half jaar geleden had verteld dat ik nu naar Zimbabwe zou gaan dan zou ik er toch een wel hard om gelachen hebben maar goed… daar staan we nu dan toch echt. Al met al is dit dan toch wel allemaal snel gegaan als ik nu terug kijk. Eind september komt dit idee in één keer via via naar voren en een aantal weken verder sta je al aan het begin van je reis.

Nu dus nog de laatste ditjes en datjes en dan toch maar eens langzaam aan mijn koffer gaat inpakken. Tsja… en dat is ook al zoiets, welke kleding neem je mee? Hoeveel neem je mee? Etc etc etc. Gelukkig heb ik de lijst al klaar liggen dus kan het afstrepen gaan beginnen. En dan zal nog wel de belangrijkste vraag komen… ben ik niks vergeten? En natuurlijk krijg je 5 minuten voor vertrek nog zo’n momentje van shit… dit ben ik dus vergeten maar goed kleinigheidjes blijf je houden.

Hoop dat ik over een weekje nog even tijd heb voor een korte update net voor mijn vlucht en mocht dit niet lukken zullen jullie weer iets van mij horen zodra ik aan de andere kant van de wereld in Zimbabwe ben gearriveerd!

Groetjes,

Freek

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Freek